|
|
اضطراب
مجبور بودن به انجام عملی در انظار اغلب همراه با احساساتی از عدم اعتماد،امنیت،خود-تردیدی و اضطراب می باشد.تعدادی از افراد از این خود-ترس های محفوظ عاری هستند.در عین حال،مدرسین با عادت ایستادن در مقابل زبان آموزان،ممکن است به تدریج با آگاهی آن ها از اضطرابی که چنین موقعیت هایی ایجاد می کند،خلاص شوند.موقعیت زبان آموزان در کلاس شاید حتی اضطراب بیشتری را نسبت به فرد بزرگسال در اجرای اعمالی در انظار مردم به چند دلیل بیش تر ایجاد نماید.زبان آموزان اغلب باید جواب بدهند،حتی اگر نخواهند که جواب بدهند.آن ها تشخیص می دهند که مدرسین به طور طبیعی درباره ی پاسخ ها قضاوت نموده و آن ارزشیابی را به عنوان پایه ی نمرات آنها قرار می دهند.زبان آموزان دوست ندارند که در مقابل اعضای دیگر کلاس اشتباهات آنها تصحیح شود.همچنین،جو ناامنی که با مجبور بودن برای از حفظ خواندن در کلاس به وجود می آید،طبیعتا خیلی بیشتر در شرایطی که برای کاربرد زبان دوم نیاز است،مشخص است."اسکوول"(1978) خاطرنشان می سازد که برخی از انواع تشویش،تسکین پیدا می کنند؛در صورتی که برخی دیگر تضعیف می شوند.به خاطر اضطراب های خود،برخی از زبان آموزان بیش از حد وظیفه شناس(باوجدان)شده فوق العاده موفق می شوند؛و بقیه در مقابله با تنش ها و ترس ها درمانده شده و بیش از حد ناموفق می گردند، و تعدادی نیز از مقابله کردن ناتوان می شوند و با فشار روحی و خود-تردیدی مواجه شده و تصمیم به پایان دادن تجربه ی یادگیری زبان دوم می گیرند.برای زبان آموزان بسیار موفق اضطراب،اشتیاق مورد نیاز را به بار می آورد تا مقاومت نموده به حد مهارت و مطالب برسند.برعکس،زبان آموزان فوق العاده ناموفق منزوی و ساکت "ترسو" در کلاس شده و یا به رشد در "عقده ی دهان بستگی دشوار" و بی تفاوت شدگی،قبل از آزمون ها،عکس العمل هایی تضعیف کننده که آنها قادر به فایق آمدن بر آنها نیستند،روی می آورند.
"بیلی" (1983) دفتر خاطرات زبان آموزان را مورد مطالعه قرار داد تا رقابت و اضطراب آن ها را در طی آموزش زبان در کلاس تجزیه و تحلیل نماید.شرح و تفسیر زبان آموزان در چهار موضوع متمرکز شده بود:1)عکس العمل های آنها نسبت به کلاس 2)ترجیح دادن اداره ی کلاس توسط خود زبان آموزان 3)نیاز آنها به موفق شدن و دریافت آموزش های مثبت و 4)رقابت آنها، به طور کلی،اضطراب آنها از درکشان از برقراری ارتباط ،علاقه ی آنها برای امتحانات و ترس آنها از ارزشیابی های منفی ناشی می شود.در کلاس های زبان،زبان آموزانی که دچار تشویش تحقیر می شوند حالت تدافعی به خود می گیرند و از انواع مختلف ساختارهای دستوری استفاده می کنند و آموزش و فنون ارتباطی متفاوتی را می پذیرند و در کلاس در صحبت کردن دشواری دارند و قادر نیستند مطالب مدرس را درک کنند و احساس می کنند که باید تمام مطلب را صحیح بگویند و از امتحانات وحشت دارند و تمایل پیدا می کنند که یا بیش از حد درس بخوانند و یا مطالعه ی بسیار اندکی داشته باشند.
"هورویتز"به این نوع مدسان توصیه می کند یا یا به زبان آموزان کمک کنند که یاد بگیرند و به اضطراب خودشان فایق آیند و یا اقداماتی به عمل آورند تا فشار روحی وضعیت یادگیری را کاهش دهند.
ادامه دارد..
